G'oliblar Qonuni

Умрингнинг сўнгида қандай
яшашни истасанг, шу бугуноқ
шундай яшашни бошла.
Марк АВРЕЛИЙ.
СЎЗ
Сиз ўзингизни юқорироқ натижаларга эришишга лойиқ
деб ҳисоблайсизми? Сизнинг орзуингиз бор, лекин турли
мажбуриятлар ва кундалик юмушларга ўралашиб, кўп
нарсадан ҳафсалангиз пир бўлганми?
Эйнштейннинг таъкидлашича, ҳар бир болада даҳо
яширин бўларкан. Ҳа, ҳар биримизда голиб бўлишга имконият
ва уқуқ бор.
Балким сиз, мен бир неча йил бошимдан ўтказган
нарсаларни туяётгандирсиз. Ўшанда мен «йўл кўрсатувчи
белгилар» — ҳаётда ўз ўрнимни эгаллашда ёрдам берадиган
маслаҳатларни излаш билан банд эдим.
Ҳаммаси устозимга қарата: «сиздек омадга эришиш учун
бор нарсамни қурбон қилишга тайёрман», деганимдан сўнг
бошланди. У эса ишонқирамай бошини чайқаган эди: «Менинг
бунга ишончим комил эмас, жаноб Шефер».
Мен унга мақсадларим жиддий эканини айтдим, у деди:
«Унда ҳузуримга ҳафтасига уч марта ўқиш учун келинг.
Эшитганингизни ёзиб олинг, сизга нима десам шуни илинг».
Аввалига мен ўзим учун мувафақият ва бахт
formy topiшga ҳаракат қилдим, лекин бундай формула
мавжуд эмас, албатта.
Шунда мен устозимдан олдимдаги муаммоларни ҳал
этишда ёрдам сўрадим. Лекин кутган нарсам бўлмади. ен
билан бирга қийин вазиятларни таҳлил қилиш ўрнига устозим
ғолиблар қонунини тушунтира кетди. ввалига менга
тушунарсиз кўринган гаплар, алал-оқибат доҳиёна
кўрсатмалар бўлиб чиқди. Мен бугунги муаммоларимни ҳал
этишнигина эмас, келажакда асқотадиган билимларга ҳам эга
бўлдим.
Албатта, ҳозир ҳам муаммоларга дуч келаман, лекин доим
ўзимга ўзим савол бераман: «Бу хусусда устозим нима деган
ўлар эди?» Ахир мен ҳанузгача унинг овозини эшитаман,
сиймосини кўраман, мададини сезаман.